पुणे: महाराष्ट्रात वार्षिक शेतीतील नुकसान झाले आहे. मानवी वन्यजीव संघर्षामुळे 10,000 कोटी रुपये ते 40,000 कोटी रुपये आहेत.वाघ आणि बिबट्या या घटनांमध्ये बर्याचदा मथळे बनवतात, अभ्यासात असे ठळकपणे दिसून आले आहे की सतत आणि मोठ्या प्रमाणात लक्ष न घेतलेले नुकसान वन्य डुकर, लॅंगुर्स, मकाक, नीलगाई, गौर, ब्लॅकबक्स, चिन्करस आणि हत्ती यासारख्या प्राण्यांमुळे होते. हा परिणाम पिकाच्या नुकसानीच्या पलीकडे आहे, या अभ्यासानुसार असे दिसून आले आहे की वन्यजीवांच्या हस्तक्षेपामुळे% 54% शेतकर्यांनी कमीतकमी एका पिकाच्या प्रकाराची लागवड थांबविली आणि% 64% लोकांनी मोठ्या भूखंडांचे रक्षण करण्याच्या अडचणी आणि खर्चाचे कारण देऊन त्यांचे शेती क्षेत्र कमी केले. हेक्टरमध्ये सरासरी वार्षिक वार्षिक तोटा २,000,००० रुपये नोंदविला गेला आहे, परंतु प्राप्त नुकसान भरपाई प्रत्यक्षात १-२% पेक्षा कमी आहे, ज्यामुळे नुकसान भरपाई प्रणालीच्या दुरुस्तीसाठी आवाहन केले जाते, असे अभ्यासानुसार असे दिसून आले आहे. “-०-70०% पेक्षा जास्त शेतकर्यांना नुकसान भरपाईच्या कायद्याबद्दल माहिती नसते. जे लोक जागरूक आहेत ते बहुतेकदा जटिलता आणि वेळ घेणार्या स्वभावामुळे प्रक्रिया टाळतात. पंच्नामा (नुकसानीचे मूल्यांकन करण्यासाठी वापरले जाते) केवळ दृश्यमान नुकसानाचे कारण आहे. आमच्या अभ्यासामध्ये थेट आणि अदृश्य हानी होते, ज्यायोगे ज्युरीड्सच्या तुलनेत थेट आणि अदृश्य हानी होते. हे संशोधन गिपचे संशोधक वैदेही दांडेकर आणि आयझर पुणे येथील स्वतंत्र संशोधक आणि माजी प्राध्यापक मिलिंद वॅटवे यांच्या सहकार्याने घेण्यात आले.संशोधकांनी सांगितले की आणखी एक मोठा अडथळा म्हणजे कायद्यासाठी योग्य अंमलबजावणीची व्यवस्था नसणे, काही जिल्ह्यांमध्ये अस्तित्त्वात नाही आणि इतरांमध्ये असमाधानकारकपणे व्यवस्थापित झाले नाही. “कुंपण आणि तत्सम उपाययोजनांसाठी काही अनुदान देण्यात आले आहे, परंतु ते केवळ मर्यादित क्षेत्रे व्यापतात आणि मोठ्या प्रमाणात अपुरे आहेत. आणखी एक मुद्दा म्हणजे वन विभागाचे फील्ड स्टाफ, जे अधोरेखित आहे, ओव्हरबर्ड आहे आणि अशा प्रकरणे हाताळण्यासाठी पुरेसे प्रशिक्षण नाही,” वॅटवे म्हणाले.संशोधकांच्या म्हणण्यानुसार, हा अभ्यास वेगळा ठरवतो, मानवी-वन्यजीव संघर्षाच्या आर्थिक परिमाणांवर त्याचे लक्ष केंद्रित केले गेले होते, यापूर्वी दुर्लक्ष केले गेले होते. “या विषयाकडे वन्यजीव आणि कृषी संशोधकांनी दुर्लक्ष केले आहे. ही एक अनाथ समस्या आहे, तरीही भारतातील संवर्धनाच्या भविष्यासाठी ती गंभीर आहे,” वॅटवे म्हणाले.नुलकर यांनी असा इशारा दिला की वास्तविक तोटा नोंदवण्यापेक्षा जास्त आहे. “अभ्यासानुसार पुराणमतवादी अंदाजांचा वापर केला गेला, ज्यांनी शेती पूर्णपणे सोडली, उच्च-मूल्याची पिके सोडल्यामुळे अप्रत्यक्ष नुकसान, गहन शेती आणि संधी खर्चात गुंतवणूक कमी केली. छोट्या आणि सीमांत शेतकर्यांसाठी त्याचे परिणाम विनाशकारी आहेत, ”नुलकर म्हणाले.जरी पार्श्वभूमी संशोधन वर्षानुवर्षे चालू आहे, परंतु गेल्या वर्षी विदर्भ आणि कोकण प्रदेशात लक्ष केंद्रित, गहन अभ्यास पाहिले गेले, ज्यात महाराष्ट्रातील 1,200 शेतकर्यांच्या मुलाखती घेतल्या गेल्या.या निष्कर्षांमधून पीक नष्ट होण्याचे प्रदेश-विशिष्ट नमुने उघडकीस आले आहेत. माकडांनी कोकण, सह्याद्री प्रदेशातील गौर आणि विदर्भातील निलगाई यांचे सर्वाधिक नुकसान केले. वन्य डुक्कर ही एक व्यापक समस्या होती. “हत्ती मुख्यतः सिंधुदुर्ग आणि गडकिरोली येथे आहेत. स्थानिक पातळीवर, राक्षस गिलहरी, पोर्क्युपिन, चिंगरास आणि ब्लॅकबक्समुळेही मोठ्या समस्या उद्भवल्या आहेत. जंगली डुक्कर हल्ल्यामुळे, बोनट मेकॅक्समुळे नारळामुळे जंगली पीक बहुतेक पाळण्यामुळे होते.”ग्राफिक्स:तोटा मोजत आहेशेतातील कामगार आणि स्थानिक बाजारपेठेतील शेतात सोडले जातात तेव्हा उत्पन्न कमी होते.रात्री संरक्षित फील्ड्स हा नियमित ओझे, खर्चाचा वेळ, आरोग्य आणि अतिरिक्त कामगार खर्च बनतो.तरुण शेतकरी शेती सोडत आणि शहरांमध्ये स्थलांतर करणारे दीर्घकालीन सामाजिक परिणाम घडवून आणतात.जोपर्यंत संबोधित केल्याशिवाय, वन्यजीव संवर्धनाचा असमान ओझे लहान शेतकर्यांवर पडत राहील.पुनर्विचार भरपाई आणि संवर्धन:शेतकरी-अनुकूल, पारदर्शक आणि वेळेवर भरपाई यंत्रणा.समर्थन-कम-बक्षीस पद्धत चालविणे जेथे शेतकर्यांना नुकसानाची भरपाई केली जाते आणि उच्च उत्पादकतेसाठी प्रोत्साहित केले जाते.समस्या समजून घेण्यासाठी आणि निराकरण प्रदान करण्यासाठी दीर्घकालीन संशोधन.जंगलांना लागून असलेल्या खेड्यांमध्ये सह-अस्तित्वाचा पाया म्हणून शेतीला बळकट करण्यासाठी धोरण शिफ्ट.
Source link
Auto GoogleTranslater News
